"ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ! "
Πρόσω ολοταχώς !
Παγωμένο το βλέμμα.
Ιδρώτας κρύος κυλά.
Υπάκουσε !
Τώρα !!! Είσαι στρατιώτης εκτελείς εντολές !
Ζάλη, η καρδιά χτυπάει γοργά.
Τα παιδιά πάνω στα κάγκελα με πανώ και τη Σημαία !
"Εδώ Πολυτεχνείο ! "
"Σας μιλάει ο ελεύθερος ραδιοφωνικός σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών, των
ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων! "
Φωνές ! Συνθήματα κ ο χρόνος τελειώνει.
Περνούν τα δευτερόλεπτα σαν μια ολόκληρη ζωή.
Χάνεται η ανθρώπινη υπόσταση, βγαίνει το Κακό.
Αυτό κυβερνά το σιδερένιο θάνατο.
"'Οχι ! "..... Κλείνει τα μάτια στον εφιάλτη.
'Ενας Εφιάλτης πρόδωσε κάποτε τους 300.
Τώρα σκοτώνει δίχως έλεος.
Σιωπή !!!
Γιατί δεν μιλάει κανείς ;
Τα παιδιά, σαν πουλιά λαβωμένα δεν πρόλαβαν να πάρουν της μάνας, το στερνό φιλί.
Κείτονται άψυχα, ασάλευτα πια...
Κι ο ήλιος βάφτηκε κόκκινος εκείνη τη μαύρη μέρα.
'Ισα που ψέλλισε κι αυτός :
"Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. "
Copyright
Ιωάννα Γ. Χρυσάκη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου