Κριτικό εντύπωμα της Ιωάννας Γ. Χρυσάκη για το διήγημα του Γιάννη Βιώνη το " Σύνδρομο του Μετά "

 "Το σύνδρομο του Μετά ". Το διήγημα του φίλτατου συγγραφέα με την κοινή μας γενέτειρα, τον Ταύρο Αττικής, που είχε την ευγενή καλοσύνη να μου αποστείλει ως δώρο πραγματεύεται ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον, διαχρονικό και σύγχρονο ψυχοκοινωνικό  θέμα'  ο τίτλος του το καταμαρτυρά εξαρχής. Την αναβλητικότητα και ταυτόχρονα το άγχος της προνοητικότητας για το "ΜΕΤΑ ". 

Τι θα γίνει μετά, το μέλλον, το αδιόρατο Αύριο...

Το μάταιο του Μετά μέσα από τις ζωές δύο ζευγαριών που σμίγουν, ερωτεύονται δημιουργούν οικογένεια υπό το περιορισμένο  κάτοπτρο του Μετά, της νεαρής αθλήτριας Κωνσταντίνος αλλά και θείων τους, ενώ τελικά με έναν ευτράπελα τρόπο διακωμωδείται όλη αυτή η εν ζωή  ανθρώπινη πρόνοια, με την επιτυχημένα σκηνοθετημένη κηδεία του θείου Ανάργυρου, όντα στη διάρκεια του βίου του πέραν του δέοντος προνοητικός για το Μετά συσσωρεύοντας " χρήσιμα " άχρηστα στην πορεία πράγματα, να καταλήγει στο Απόλυτο Τίποτα "Μετά "...τον θάνατο.

Άγχος για το μέλλον το δικό μας, των παιδιών μας και οι στιγμές και η ζωή να ξεγλιστρά μέσα από τα χέρια μας σαν το νερό  που δεν καταφέραμε εν τέλει να πιούμε, να ξεδιψάσουμε απ'την Πηγή. Η Πηγή της Αυτογνωσίας μας είναι, όταν συνειδητοποιήσουμε πως ό,τι κι αν κάνουμε δεν μπορούμε να προϊδεάσουμε το μέλλον, ούτε το Απρόοπτο της ζωής. Καλό και φρόνιμο θα ήταν να εστιάσουμε στο Σήμερα  στο Τώρα αποβάλλοντας το άγχος για το αύριο, το Μετά, γιατί πολύ απλά, όταν θα έρθει η ύστατη εκείνη, αληθινή πρόσκληση της φυγής από τα εγκόσμια θα έχουμε χάσει τα πάντα.

Η γραφή του συγγραφέα Γιάννη Βιώνη λιτή, ζωηρή σε απλή δημοτική, άκρως ρεαλιστική αλλά όχι ακραία δημιούργησε, ως αποτέλεσμα βαθιάς συνειδητοποιημένα προϋπάρχουσας φαντάζομαι ενδοσκοπικής ματιάς και παρατήρησης της ανθρώπινης συμπεριφοράς σε διαφορετική ηλικία και κατάσταση, ένα αξιόλογο, εύπεπτο διήγημα, που απευθύνεται σε όλους μας. 

Κλείνω το κριτικό μου εντύπωμα με την φράση του ίδιου του Γιάννη Βιώνη στην κατακλείδα του βιβλίου του :

" Αν η ζωή είναι επιβίωση, τότε η επιβίωση δεν είναι ζωή."

Με εκτίμηση,

Ιωάννα Γ. Χρυσάκη 

28/4/2021