ΠΑΛΙ ΠΑΙΔΙ της Ιωάννας Γ. Χρυσάκη

 Η έμπνευσή μου...

Ποίηση.. μυσταγωγία ψυχών. 

Ξεπερνάς τα πάντα όταν χάνεσαι από παιδί στην χώρα αυτή γεμάτη σκέψεις, λέξεις που γίνονται στίχοι.

Ναι, μ' άρεσε από παιδί η μοναξιά μου τη νύχτα.

Τότε, που όλα σιωπούν και το μόνο που ακούγεται είναι το δροσερό αεράκι και οι στάλες μιας σιγανής βροχούλας να παίζουν μαζί του.

Και η μοναξιά μου γίνεται ξάφνου λύτρωση, μέσα απ' τα παιδιάστικα κι ανόητα στιχάκια μου, ξεπροβάλλουν εικόνες, εικόνες που παριστάνουν το είναι μου.

Γίνονται αλήθεια πάνω στον ταπεινό καμβά μου.

Μεταμορφώνονται μ ένα πινέλο και παράξενες μπογιές σε Παναγιά.

Μια δακρυσμένη Παναγία που μελαγχολεί για την ντροπιαστική ζωή μας, την ασχήμια και την κακία γύρω μας..

Θα θελα να 'μουν πάλι παιδί και μέσα απ' τα μάτια μου ν' άλλαζαν όλα..

Ιωάννα Γ. Χρυσάκη