ΚΡΙΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΩΜΑ της Ιωάννας Γ. Χρυσάκη-λογοτέχνη για τις ποιητικές συλλογές του λογοτέχνη Χρίστου Τσιαήλη, " Ο ΦΙΜΩΜΕΝΟΣ ΟΥΑ " & " ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ", Εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗ

ΚΡΙΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΩΜΑ της Ιωάννας Γ. Χρυσάκη για τις ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ "Ο ΦΙΜΩΜΕΝΟΣ ΟΥΑ" και "ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ " του ποιητή-συγγραφέα Χρίστου Τσιαήλη, Εκδόσεις "ΓΚΟΒΟΣΤΗ ".

"Ο Φιμωμένος ( Ουά ) "και  "ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ " είναι οι δύο ολοκαινούριες ποιητικές συλλογές, από τις Εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗ, που είχα τη χαρά να δεχτώ ως δώρο από έναν αγαπημένο συγγραφέα, ποιητή και φίλο, το Χρίστο Τσιαήλη.

Καινοτόμα, λιτή, αφαιρετική, υπερρεαλιστική γραφή, πλούσια σε σχήματα λόγου- αντίλογου του Ποιητή ( Μέγα Δημιουργού ή Μέλανα Φιλόσοφου ) με τα ποιήματα-παιδιά του. Ο ποιητής σαν γενήτορας προσωποποιεί τα ποιήματα-παιδιά του κι εκείνα γεννιούνται μιλούν, βλέπουν, απαντούν ή θαν-ατώνονται, σε κομματάκια κατά λήγοντας στο καλάθι ( Καιάδα κατ' εμέ ) των αχρήστων, ώσπου υπερνικώντας το (θάν)ατο να ξαναγεννηθούν, με ή χωρίς τη συνείδηση  του ποιητή, Χρίστου Τσιαήλη.Χαρακτηριστικά, άλλοτε σαν Δάντης ( 1321 μ.Χ ) άλλοτε σαν Σωκράτης μέγας φιλόσοφος και κατά το παράδειγμα του Αυγούστου Ροντέν (Ποιητική Συλλογή "Ο ΦΙΜΩΜΕΝΟΣ ΟΥΑ " , σελ.32-37 ,  "Τι άκουγε και τι έβλεπε το ποίημα " ) με τολμηρές παραστάσεις της ανθρώπινης σεξουαλικής φύσης, των αδυναμιών πχ. έπαρση κι όχι μόνο πλάθει, ανασχηματίζει, μεταπλάθει γράμματα, λέξεις, συλλαβές κατά την Κβαντική ( Μεταλλικό κουτί ) άλλοτε με τη μαιευτική μέθοδο, πάλι σε συνομιλία με το εσότερο " ΕΓΩ " του γεννώντας ποιήματα, που δεν γνώριζαν ότι θα γεννηθούν, άλλα που εκκολάπτονταν σαν αυγά Σολομού ( στο ποίημά του " Ο Σολομός ", σελ. 43 ), άλλα που πρόσμεναν να γραφτούν από το τελεσίδικο αυτό πρώτο "ΟΥΑ " του ποιητή-Δημιουργού τους με παύσεις και αργότερα χωρίς παύσεις ξεκάθαρα, συνεχόμενα "ΟΥΑ ", την πρώτη μορφή γλωσσικής επικοινωνίας κι έκφρασης συναισθήματος του Ανθρώπου. 

Η ποίηση του Χρίστου Τσιαήλη κάθε άλλο παρά συνηθισμένη είναι ! Έχει γενικά πολυσύνθετο νόημα, σουρεαλιστικό, υπερκόσμιο. Συνδέεται με το σύμπαν, με το σκοτάδι και το φως, με τη ζωή-γέννηση και το θάνατο (θάν ) σε πεσιμιστικό καμία φορά ύφος με το ( Θάν ) ατο, να υπενθυμίζει το Τέλος. Υπάρχεις, ζεις, πεθαίνεις, ο κύκλος της ζωής δοσμένος γλαφυρά, λυρικά σε πεζό, αφηγηματικό λόγο, συχνά στα όρια του κυνισμού 

( Ποιητική Συλλογή "ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ " ) συμ-πτώματα ματαιοδοξίας και της αποδοχής του επερχόμενου ( Θαν ) άτου της θνητής μας ύπαρξης (" ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ", σελ.45 ). Στη σελίδα 46 περιγράφει στωικά τον αμελητέο σε μέγεθος εχθρό, το μικρόβιο που προκάλεσε τόσο ( Θαν ) ατικό και Πανδημία. Το πρόθεμα αυτό εμφανίζεται συχνά στη διάρκεια " των Συμπτωμάτων ", άλλοτε αυτούσιο ( Θαν ) κι άλλοτε σε άλλη μορφή ( ανθ ) κλπ., εξού κι ο τίτλος ταιριάζει με την ασθένεια.  Στη σελ.68, " ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ", η Ποίηση εννοείται ή προσωποποιείται εδώ, ως πολυχρησιμοποιημένη γυναίκα, που οι πολλοί πληθυντικοί (ποσοτικά και ως σχήμα λόγου και υποκριτικής ευγένειας ) επίδοξοι ποιητές την σκότωσαν πολλάκις. Αποκαλεί στο τελευταίο ποίημά του, τον Μέγαν Δημιουργό-Ποιητή, ως " Παίχτη " , σελ. 98,      " Το Τέλειο Ταυ " : " Μα τώρα κόλλησε πρώτη φορά στο στάδιο αυτό του Παιχνιδιού, -το στάδιο των ( Άνθ) ρώπων ". Το παρομοιάζει με Τέτρις, τις φάσεις Δημιουργίας από το Χάος στο Φως και την Κτίση Στάδια, ως το πολύπλοκο δημιούργημα τον  άνθρωπο που περνάει τα Στάδια αλλάζοντας ανά Εποχή μες τους αιώνες. Ο ποιητής καθορίζει την ανάβαση αυτή του Ανθρώπου ως Τέλμα, ανάβαση σε υπόγειο, διότι η ζωή μας εντέλει είναι ένας κύκλος βίου και θανάτου. Το ΤΑΥ , ως μαθηματικό όργανο σχεδίου συμμετρίας αλλά αλληγορικά συμβολίζει το Σταυρό.        Ο σταυρός του καθενός από εμάς κατά την ανάβαση σε έναν Γολγοθά, με στόχο να εξομοιωθούμε με το Υπέρτατο Ον ( Κατ' εικόνα κι Ομοίωσίν Του), από μια θεολογική σκοπιά, αν το δούμε. 

" ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ " , η λέξη του τίτλου της συγκεκριμένης Ποιητικής Συλλογής του Χρίστου Τσιαήλη είναι σύνθετη ( και στο περιεχόμενό της συχνά "παίζει " με τις λέξεις που συνθέτονται από το πρόθεμα -θαν, ένθα=εδώ ), όπως το Σύμπαν εμπεριέχει όλους εμάς. Ο Κόσμος μας είναι σύνθετος δεν είναι απλός. Ούτε όλοι εμείς. " Πού πάει το κλάμα όταν χυθεί; " αναρωτιέται αρχικά ο ποιητής και για να το συνδέσω με την άλλη εξαιρετική του ασυνήθιστη, νεωτερίστικη ποιητική συλλογή " Ο ΦΙΜΩΜΕΝΟΣ ΟΥΑ ", πού πάει το "Ουά " ; οργανικά είναι απαραίτητο ενώ θα ξεδιψάσει τα ζωΰφια στη γη, τα οποία είναι αναγκαία για την τροφική αλυσίδα, όμως τι θα συμβεί αν γίνουν άκρως ενοχλητικά, αν σκαρφαλώσουν πάνω μας ; Την Ύπαρξή τους, ως αναγκαίο κακό τη συνδέει έντεχνα με το Ρέκβιεμ "ΛΑΚΡΙΜΟΖΑ "  του Μότσαρτ, σε " ρε ελάσσονα " ( lacrima = δάκρυ). Έτσι μας αφήνει "να δούμε ", όπως τελικά και τα ποιήματα-γεννήματά του. Γινόμαστε κομμάτι του Παιχνιδιού, του Τέτρις, σκαρφαλώνουμε στα τοιχώματα του υπογείου του Απείρου κατά λήγοντας στην τρύπα ( λάκκο ), όπου ο Χρόνος της ζωής μας παύει ( ΣΤΟΠ )- λέξη κλειδί μέχρι όπως μας όρισε Ο Παίχτης ( Μέγας Ποιητής) να ξαναγεννηθούμε, όπως και τα δημιουργήματα-ποιήματα του ποιητή.

Εκμυστηρεύσεις ποιημάτων που μιλάνε απευθείας χωρίς δισταγμό ή συστολών μα ούτε και αναστολές στον Αναγνώστη. 

Σας ευχαριστώ για τη συνομιλία. 

Καλοπόρευτα στο Λογοτεχνικό-Πνευματικό μας Σύμπαν.

Με εκτίμηση και Άπειρη αγάπη,

Ιωάννα Γ. Χρυσάκη

Λογοτέχνης