Κριτικές εντυπώσεις για τα δυο βιβλία του λογοτέχνη Κου Κώστα Λιάκου

Το καθάριο σύννεφο της φυγής, Αθήνα 2018

Διηγήματα, συγγραφέας : Κώστας Λιάκος

"Πού να πήγαν άραγε οι Άνθρωποι ; "

Ο πρόλογος του βιβλίου μας εισάγει ήδη στο μήνυμα και στο θέμα που απασχολεί τον συγγραφέα και αξιότιμο φίλο Κώστα Λιάκο τόσο λιτά μα και τόσο έντεχνα.

Η γλώσσα λυρική αλλά και συνάμα λιτή, σε πολυτονικό σύστημα γραφής νοσταλγός του παλαιού θαρρείς σε όλα τα επίπεδα.

Οι ήρωες απλοί και καθημερινοί άνθρωποι εκτός του 

αναφερόμενου σερ της ελληνικής μουσικής Γρηγόρη Μπιθικώτση, με τον ήρωα Νίκο Νικολαϊδη να ομοιάζει με τον συγγραφέα ; αυτό δεν γίνεται εύκολα διακριτό, όμως κατανοεί ο αναγνώστης και συμπάσχει με την νοσταλγία, την πίκρα, την απέχθεια και την οργή μια ανεξέλεγκτη συχνά οργή για το επιβληθέν σημερινό Κατεστημένο αυτής της σκληρής τεχνολογικής εποχής που παράγει ανθρώπους - τέρατα. Ο σύγχρονος νέος με το αναίτιο ειρωνικό ύφος, όπως αναφέρει ο νέος που δεν αναγνωρίζει τρόπους, διακριτικότητα συμπεριφέρεται σαν ζώον απολίτιστον, μια εκκωφαντική θορυβώδης επιβλειθήσα με το ζόρι στους γύρω του παρουσία, ενίοτε και τόσο συχνά που εξοργίζει. Εξοργίζει τον ήρωα, ο οποίος γίνεται κατακόκκινος από θυμό και αγανάκτηση - σαν κόκκινο πανί και λάβαρο επανάστασης σε κάθε τι χυδαίο κι έξω απ΄   το "καθωσπρέπει "-  γιατί έτσι πρέπει. Οι κανόνες καλής συμπεριφοράς, ευγένειας και ήθους απουσιάζουν στην κενόδοξη παρουσία του κακότροπου νέου σε μια καφετέρια συνοδευόμενου από δυο ώριμες κυρίες, οι οποίες είναι τόσο αδιάφορες και προκλητικά ανίδεες για τα καμώματά του, σαν όλους εμάς που ανεχόμαστε την είσοδο αυτού που λέμε Νέα Τάξη Πραγμάτων. Γνωρίζαμε ότι θα έρθει από καιρό, όμως αδιαφορούμε και συμπεριφερόμαστε σαν ήρεμα πρόβατα σε μια κανονικότητα που είναι στην πραγματικότητα η πιο ανάρμοστη αντικανονικότητα κι όχι η εξέλιξη. 

Μετά τη φημισμένη Βιομηχανική Επανάσταση, όλη αυτή η τεχνολογικοοικονομικοπολιτισμική ανέλιξη οδήγησε στην ολική καταστροφή του πνευματικού ατόμου κι όχι στην καλύτερη ποιότητα ζωής του. Αντίθετα στις μεγαλουπόλεις ασφυκτιούν οι αστοί μέσα στα κουτάκια που τους όρισαν, με ρολόγια μηχανές και ρυθμιστές του άγχους και του στρες που χτυπάει κόκκινο. Υπερκαταναλωτική μανία, οθονοπληξία, απουσία αληθινής κοινωνικής επαφής λόγω του αγχωτικού τρόπου ζωής στα στενά όρια και χρονικά περιθώρια ενός 24ωρου γέννησαν τον Νέο άνθρωπο-ρομπότ που η μόνη του διέξοδος είναι οι σπασμωδικής και νευροφυτικής φύσεως συμπεριφορά, ένα σκαλί πριν από την τρέλα. Βιταμίνες, συμπληρώματα διατροφής, αγχολυτικά φάρμακα και βότανα έχουν κατακλύσει την αγορά και οι ψυχίατροι κάνουν χρυσές δουλειές, ανάθεμα κι οι ίδιοι - όχι όλοι - να ήξεραν τι κάνουν, ψυχολόγοι κάθε λογής κλπ, κλπ. Ενώ το μόνο φυσιολογικό που θα μπορούσε ένας κανονικός, απλός άνθρωπος να κάνει για ν  αντιδράσει σ΄όλον αυτόν τον παραλογισμό και την κρίση ηθών κι αξιών που ζούμε, μέσα σ αυτή την έλλειψη πνευματικής καλλιέργειας κι απαξίωσης των νέων ιδεών με βάση τις παλαιές, μέσα σ αυτή την παγκόσμια έλλειψη καθοδηγητών και χαρισματικών ηγετών, μπρος σ ΄αυτήν την κατηφόρα, το πιο απλό που θα μπορούσε να κάνει είναι να φωνάξει, να νευριάσει, να τραντάξει τον διπλανό αγενή προκλητικά ειρωνικό του συνάνθρωπο και να του φωνάξει : " Ξύπνα ! φέρσου ανθρώπινα επιτέλους και πάψε να ντροπιάζεις το ανθρώπινο γένος " , " γίνε χρήσιμος για τον εαυτό σου και τους άλλους μην ξοδεύεις άδικα με την βλακώδη σου απάθεια τον αέρα που αναπνέεις γιατί μας τον στερείς και τον ρυπαίνεις με αναθυμιάσεις ηλιθιότητας, αδιακρισίας και πάψε να ενοχλείς τους άλλους, σκέψου λίγο και τους άλλους πέρα απ το τεράστιο ΕΓΩ σου ! "

"Είσαι μια μάζα με τους άλλους κάνε κάτι να ξεφύγεις πριν να είναι πολύ αργά ! "

Μια κραυγή αγωνίας, μία κατάθεση διαμαρτυρίας στο δικαστήριο της Ιστορίας της Ανθρωπότητας, που είχε γνωρίσει ένδοξες περιόδους ειδικά κατά την Αρχαιότητα ( 5ος αι. π.Χ. ) πλάθοντας Ανθρώπους Μεγάλους στο πνευματικό ανάστημα, βγάζοντας φιλόσοφους και διδασκάλους όπως τον Σωκράτη, τον Αριστοτέλη, αργότερα μεγάλους καλλιτέχνες, επιστήμονες, λογοτέχνες και ποιητές ως αναφέρονται και στο βιβλίο του συγγραφέα : Σαπφώ, Καρυωτάκης, Πολυδούρη, Πορφύρα, Λιάκος (ο αείμνηστος πατέρας του συγγραφέα ) κ.α.

Στον αντίθετο αυτό άξονα βρίσκεται το βασικό πρότυπο του σύγχρονου ατόμου. Με ύφος αναίτια ειρωνικό, προκλητικό με σκοπό την ένδειξη της χυδαιότητας σαν απόδειξη κάποιας ανόητης επίδειξης δύναμης. Η Νέα Τάξη Πραγμάτων αυτό επιτάσσει ΄ ένα άφυλο γένος, σκληρό με κενά παντού στη θρησκεία, στην Παιδεία, στην πνευματική Καλλιέργεια-Πολιτισμό εξαλείφοντας την έννοια και το συναίσθημα του έρωτα, του ρομαντισμού, της αγάπης για τη ζωή, για το αντίθετο φύλο, του σεβασμού για τους πρεσβύτερους και τις αξίες τους.

Τότε τι θα γίνει μετά ; θα υπάρξει κάποιο μέλλον ; ολίγοι βαστούν τις παραδόσεις, την ελληνιστική παιδεία και τον όρο της οικογένειας, η οποία έχει διαμελιστεί στις μέρες μας.

Πώς μας φαίνεται λοιπόν παράξενη η κοινωνική αυτή αστάθεια που βιώνουμε ; η παρέα στο βιβλίο με ήρωες απλούς τον πατέρα με το γιο, την όμορφη Θάλεια, που αντιπροσωπεύει τον καρμικό έρωτα αναζητά την αλήθεια και μία διέξοδο στην ανυπόφορη αυτή αδιέξοδη οδό που βαδίζουμε ως γένος.

Γι΄αυτό κλείνοντας το βιβλίο αναπαριστά μια απλή βόλτα με φίλους σαν να ήρθαν από το παρελθόν, να διέσχισαν χρόνια μετά φιλοσοφώντας σαν ένας Αριστοτέλης και οι ξεχασμένοι μαθητές της Περιπατητικής Σχολής συζητούσαν για την ματαιότητα. Με αυτή του την παρομοίωση έδωσε ένα καλό παράδειγμα στους παλαιότερους ως μέσο έμπνευσης για τη μετάδοση αξιών, αρχών και γνώσεων στους νεότερους πέραν απ τα καθιερωμένα πια κρατικά συστήματα μάθησης, που το μόνο που καταφέρνουν είναι να δημιουργούν ένα συναίσθημα καταπίεσης, ομογενοποίησης-μαζοποίησης νεαρών μυαλών και ψυχών, αυριανά στρατιωτάκια χωρίς ίχνος πνευματικής και συμπεριφορικής καλλιέργειας.

Οι μέτριοι πλείστοι υπερέχοντες των αρίστων, όλοι μαζί ένα σύνολο άφυλο, άχρωμο, άθρησκο αριθμοί μονάχα αριθμοί για τους λίγους Δυνατούς του κόσμου.

Αντισταθείτε, φωνάξτε, βρίστε και φτύστε τους στα μούτρα, όπως τους αρμόζει ! αν δεν παίρνουν βέβαια από λόγια κι αντίσταση πολιτισμένη..τουλάχιστον θα έχετε εκτονωθεί κι απαλλαγεί από μια μελλοντική ψυχοθεραπεία, ψυχοφάρμακα με αντίκτυπο αρνητικό στην υγεία και στην τσέπη σας.

Το κώνειο βέβαια είναι το αντίτιμο, καλύτερο απ την αφάνεια τι λέτε ; η επιλογή είναι δική σας, όπως είπε κι ο Σωκράτης : " εν οίδα ότι ουδέν οίδα ". 

Τολμήστε τη μεγάλη "φυγή " απ΄το κοπάδι. Η αρχή έγινε με αυτό το βιβλίο που κρατώ στα χέρια μου.

Aθήνα, Παρασκευή 7-2-2020

Με τιμή,

Εντυπώσεις για τη σειρά διηγημάτων με τίτλο : " To καθάριο σύννεφο της φυγής ", του Κώστα Λιάκου

Ευχαριστώ θερμά για το δώρο-μοίρασμα ψυχής των 2 του βιβλίων "Γιατί " & τα ως άνω Διηγήματα.

Ιωάννα Γ. Χρυσάκη