Μητερα εσυ μονη πατριδα

 Μητέρα εσύ μόνη Πατρίδα 

Λευκό μου κρίνο εσύ μικρό,

πόσο μοσχοβολούσες !

Αγνό, καμαρωτό στεκόσουν,

μοναχό, τον ήλιο γελαστό θωρούσες.

Μα ο πόθος του σε ζήλεψε, είπε να σ' αποκτήσει..

Την παρθενία τη γλυκιά πρώτος να μοσχομυρίσει. 

Ωραίος νέος σ' έκοψε μια μέρα από τον κήπο, τον κήπο τον ολάνθιστο που ήσουν το μόνο κρίνο.

Γλυκό κορίτσι ήσουνα κι εκείνος παλικάρι.

Δύο άλλα κρίνα φύτεψε, μα σ' άφησε μια νύχτα, 

νύχτα πικρή αβάσταχτη και έμεινες με κείνα.

Μανούλα εσύ γλυκόχαρη, μικρή σαν ηλιαχτίδα, 

μονάχη εσύ τ' ανάστησες, τους έδωσες φροντίδα. 

Μεγάλωσαν τα κρίνα σου, παιδιά σου λατρεμένα,

Σαν Παναγιά σε αγαπούν όπως σου αξίζει 

Εσένα.

Στέκεις ακόμα αγέρωχη μέσα στην καταιγίδα,

μπροστά σου υποκλίνομαι μητέρα εσύ,

μόνη Πατρίδα.

Με σεβασμό κι αγάπη αφιερωμένο σε μία αληθινή Κυρία.

Ιωάννα Γ. Χρυσάκη