Άβυσσος

 Άβυσσος

Κάθε φορά που ένα δάκρυ καυτό κυλάει απ' τα μάτια μου,

βρέχει τα χείλη μου,

διψάω για το φιλί σου.

Τα λόγια σου σκέφτομαι και το κορμί υποτάσσεται στην ηδονή σου.

Μουδιάζει απ' άκρη σ' άκρη προσμένοντας ένα χάδι.

Πονάει γλυκά..

Έφτασες αργά, όταν ο ουρανός μου είχε για τα καλά σκοτεινιάσει.

Όταν η Άβυσσος ζητά να γίνουμε Ένα. 

Όταν η θάλασσά μου έγινε το πέλαγος μιας λήθης.

Τι είναι έρωτας ; 

Το τέρας που τόσο φοβάμαι.

Πονάει ο έρωτας αυτό μόνο θυμάμαι.

Το βλέμμα σου με κέρασε επιδοκιμασία.

Μου χάρισε ένα γλυκό και ντροπαλό χαμόγελο. 

Η φωνή σου μου τράνταξε το Είναι.

Τα όνειρά σου σύννεφο ν' ανέβω πάνω να πετάξω ψηλά στο δικό σου ουρανό!

Μα ξέχασες ; σου είχα πει : 

" φοβάμαι τα ύψη εκτός κι αν με κρατήσεις γερά για να μην πέσω ".

Δεν με κράτησες.... κι έπεσα.

Μαύρα τα φτερά μου τώρα..

Με τράβηξε η Άβυσσος που τόσο μισούσες.

Ιωάννα Γ. Χρυσάκη

1η δημοσίευση 17-10-2020