Το φιλί

 Το φιλί

Τι γεύση να 'χει άραγε το φιλί του ;

Φέρνει το τσιγάρο κοντά στα χείλη.

Ευωδιά θυμίαμα καπνού με δυόσμο κι από τη νύχτα γύρη.

Τι αφή να έχει το άγγιγμά του ; 

απαλό ή τραχύ απ' της ζωής τα γρέζια ;

Μιαν αγκαλιά έχει αδειανή και μιαν ελπίδα μόνο στου έρωτα τα μάγια.

Μιλάει γλυκά μες το αυτί, τής ψιθυρίζει όνειρα τρελά για μιαν αγάπη που ζητά, 

μία και μοναδικιά.

Μα τ' όνειρο μένει πάντα στη μέση..

Δεν την ακούει αληθινά.

Σκέφτεται πόσο της λείπει, όταν κοιτάζει άραγε στο πουθενά ;

Ήταν πυξίδα η ματιά της, η αγάπη της είχε ουσία,

όμως τι κρίμα μια παντομίμα ήταν τα λόγια σαν κοφτερή λεπίδα. 

Ελεύθερη, ανυπότακτη, ασυμβίβαστη εκείνη, στην ανάσα, στις λέξεις του κρυμμένη πια θα μείνει.

Πόνεσε ..τ' όνειρο δεν είχε δίχτυ ασφαλείας. 

Εκείνος τ' άφησε να πέσει.

Κύκλος η ζωή μας, τ' όνειρο ξέφυγε δεν θα μας δέσει ;

Τι γεύση να ' χει άραγε το φιλί του ; λήθη, καημό και μιαν αγάπη άδεια ή ευτυχία ;

Ιωάννα Γ  Χρυσάκη 

23/11/2020