Μεγας Αλεξανδρος

 Αλέξανδρε...;

Πού είσαι...;

Πού είσαι παιδί μου...; 

Τέκνο της Μακεδονίας ξακουστό ανά τους αιώνες;

'Ελα, σήκω ! αναστήσου ! δεν αντέχω.. ! 

δεν μπορώ..!!

Βλέπω, ορώ,.. συντρίβομαι..της χώρας μου..

Και των παιδιών της την ορφάνια να κοιτώ..!

'Αρπαξέ τους τα σκήπτρα της ανέχειας, της προδοσίας, της προστυχιάς !!! 

Κατάντησαν τη χώρα μας εταίρα, την πουλάν

στους μαστρωπούς, που αρέσκονται με μια διεστραμμένη  ικανοποίηση να της ξεσκιζουν τις σάρκες της..! Τις σάρκες μας..πίνουν το αίμα του φτωχού λαού, μέχρι ν απομυζήσουν κάθε τι ζωντανό..κάθε μορφή ανθρώπινη και να την μεταλλάξουν σε στιγερό τέρας..'Ομοιό τους..!

Θεέ μου Παντοδύναμε.. λυπήσου τα παιδιά σου..

Αυτή θα ναι η τιμωρία τους ;

Ξανά να ζούνε σκλαβωμένο ι; σέρνονται οι αξίες, τα ήθη, λιγοστεύει το ψωμί..

Πεινάνε τα παιδιά σου, λιποθυμούν, κείτονται στους δρόμους ανάμεσα σε άψυχους, φοβισμένους του ανθρώπινου είδους τους, απόμακρους πολίτες άλλης κατηγορίας.

Μα τι λέω ; χάνω το μυαλό μου ;

Δεν θα μείνει τίποτα..όλα χάνονται..!

Αλέξανδρε ...; Σε ονόμασαν Μέγα κι ας έκρυβες μέσα σου βαθιά τον πιο μεγάλο φόβο..

Της ανυπαρξίας.. Και μετά ; τι θα γίνει μετά;

Μετά από σένα...;

Θάνατος..._

Ανάξιοι ηγέτες, βουτηγμένοι στη λαγνεία της δολιοφθοράς,

παρασυρμένοι απ' τα σκοτάδια που τους ρίχνουν.

Πάντα οι άλλοι..Εκείνοι φταίνε..

Και ο Λαός αιμορραγεί..και Εσύ ;

Δεν ήπιες το αθάνατο νερό, άφησες να στο κλέψουν..!

'Επρεπε να το φυλάξεις ως κόρην οφθαλμού..

Ο θάνατός σου, θάνατος του 'Εθνους.

Αιωνία η μνήμη 

Ιωαννα Γ. Χρυσακη

Copyright 3/2017