ΆΠΙΑΣΤΗ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΧΡΥΣΑΚΗ

 Άπιαστη

Στο νου του τρέχει

και τον σκοτώνει,

βαθιά του μέσα 

τον αγκυλώνει. 

Χωρίς αγάπη

χωρίς εκείνη

ηλίθια "πάθη "

φτηνή νικοτίνη.

Άπιαστη τρέχει

στο κύμα αντέχει

και στην τρικυμία

γλυκιά οπτασία.

Τι να ναι αυτό

που τον καλεί ; 

Χριστέ μου, σαν δαίμονας

θα του φανεί.

Τον στοιχειώνει,

δεν τον αφήνει

με όποια κι αν είναι

φαντάζεται εκείνη.

Μαύρα φοράει

μια άσπρα γελάει.

Τα μάτια ανοίγει,

την αγαπάει !

Γελοίο το θέμα

αυτό της αγάπης

φάρσα θα είναι,

γοργός διαβάτης.

Για πάντα "νομίζει "

θα την ξεχάσει.

Εφιάλτης ή όνειρο δες 

οι νύχτες του γίναν φλόγες καυτές.

Η ανάσα της καίει

σαν Λίβας καυτή

τρεκλίζει την ψάχνει

μα εκείνη εκεί.

Κοιτάει, χαμογελάει

τον προκαλεί,

μα πάλι του φεύγει

δεν είναι εκεί.

Πληγή ο εγωισμός του

πώς τη μισεί,

δεν την αντέχει

ξοπίσω του τρέχει η λογική.

Ιδρώτας κυλάει 

Ποιος τη ζητάει ;

αυτός δεν μπορεί.

Καμία δεν θέλει, μα τη μισεί.

Τη μισεί που υπάρχει 

και την αγνοεί

μα μέσα του ξέρει

ότι πια δεν μπορεί.

Η ματιά της για πάντα

τον καταδιώκει

κι άλλη ποτέ του

ξανά δεν θα "δει ".

Την αγαπάει,

τη συγχωράει,

κάποτε ήταν

εγωίστρια πεισματική.

Εκείνη το ξέρει

και υποφέρει

θα γίνει αυτή,

που ήτανε πριν.

Θα γίνει απ΄ αγάπη,

όχι διαβόλου γλυκός πειρασμός,

αγγέλων σημάδι μ ένα της χάδι,

για κείνον μονάχα αιώνιος δεσμός.

Ιωάννα Χρυσάκη

7/8/2019