Κριτικό εντύπωμα της Ιωάννας Γ. Χρυσάκη για τα 20 Διηγήματα " ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΠΡΟΣΜΟΝΗ " , του λογοτέχνη Κώστα Λιάκου

ΚΡΙΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΩΜΑ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ Γ. ΧΡΥΣΑΚΗ ΣΤΑ 20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΙΤΛΟ : 

"ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΠΡΟΣΜΟΝΗ " ΤΟΥ ΑΞΙΟΤΙΜΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗ ΚΩΣΤΑ ΛΙΑΚΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΤΤΙΚΟΣ. 

Είναι ειλικρινά πάντα τόσο συγκινητικό να χαίρει κανείς της εκτίμησης κι αγάπης ενός τόσο σημαντικού ποιητή, συγγραφέα της χώρας μας, ώστε να λαμβάνει ένα τρίτο πνευματικό παιδί του στα χέρια του. 

Σας ευχαριστώ για άλλη μια φορά, που γίνατε κοινωνός του καινούριου σας βιβλίου ( εκτός εμπορίου ) με τίτλο " Λυτρωτική Προσμονή ",  μιας σειράς 20 διηγημάτων του αξιότιμου Κου Κώστα Λιάκου δωρίζοντας το μου με αγάπη το νοσταλγικό, ανθρώπινό σας "Πριν " σε πλήρη αντίθεση με το στυγνό, αρρωστημένο, επιβαλλόμενο "Τώρα ".

 Ήρωες όπως ο Γρηγόρης, ο Σωκράτης, ο Παπά Βασίλης η Άννα, ο Λευτέρης, η Μαρία, ο Δημήτρης,  ο Παύλος, η Γαρυφαλλιά, τέλος ο Λυκούργος και η όμορφη, ευγενική Αίγλη (νεανικός, αγνός έρωτας  του Λυκούργου ) ζωντανεύουν με τις προσμονές τους'  - πχ ο Γρηγόρης στο πρώτο διήγημα "Απάνθρωπη Επιστροφή  ", ξυπνώντας βίαια, απότομα, από ένα γλυκό συναπάντημα με μιαν αιθέρια ύπαρξη της περασμένης νιότης του κι αφού περιγράφει υμνώντας το γνήσιο θηλυκό σαν θεά του Ολύμπου, ως γνήσιο παλιάς κοπής  έντιμο όμως αρσενικό, απ' την άλλη σε αντίθεση, στην σκληρή πια πραγματικότητα επανερχόμενος, απρόσμενα προσμένει μια "συγγνώμη " από τον αγενή ενοχλητικό εισβολέα στην οικοδομή που κατοικούσε, για το λάθος του να τον αναστατώσει χτυπώντας όλα τα κουδούνια στη γειτονιά. Αντ' αυτού εισέπραξε ένα δυνατό χαστούκι και σπρωξιά συνοδευόμενη με ύβρη αλλά ανταπέδωσε ακινητοποιώντας τον νταή οδηγώντας τους αμφότερους στη δικαστική οδό. 

Στο δεύτερο διήγημα " Ανεπιθύμητο Ξύπνημα " προσμένει την όμορφη κοκκινομάλλα  που του ζωντανεύει πάλι μια παρωχημένη ερωτική, ρομαντική εποχή συνδεδεμένη με αρώματα των λουλουδιών από τις γλάστρες, την απλή, άδολη ανθρώπινη επικοινωνία και μουσικές μελωδίες ολόγυρα που μιλούσαν στην ψυχή με τη φωνή του ερμηνευτή που λατρεύει και πάλι το μεγάλου μας Γρηγόρη Μπιθικώτση ! Παρομοιάζει την όμορφη, γοητευτική, στοργική κοπέλα του ραντεβού του, ως άλλη Ναυσικά από το φιλόξενο νησί των Φαιάκων κι εκείνον τον ταξιδευτή και αναζητητή μιας πιο ζέστης, ανθρώπινης εποχής ως άλλον Οδυσσέα. Όμως ξυπνά σε ένα κρύο δωμάτιο ψυχιατρείου κι αναρωτιέται με συντριβή :

 " Ήταν όλα ένα όνειρο ; ". Άραγε η πραγματικότητα δεν είναι τα όνειρά μας και το αντίστροφο ; 

Παραθέτω λίγες φράσεις του από το εξαιρετικό αυτό βιβλίο : τρίτο διήγημα,  " Η Τραγωδία μιας Άνανδρης Δολοφονίας ", σελ.26 . "Υπάρχουν κι άνθρωποι που δεν ξεχνούν όχι μόνο το κακό που μπορεί να τους έχουν κάνει, αλλά και το καλό, ειδικά σε δύσκολες στιγμές",  που δοσμένες με την λογοτεχνική χροιά, καθαρή, διεισδυτική, ρομαντική ματιά του περικλείει όλο το νόημα, την αγωνία και τους στοχασμούς του. 

Στο τέταρτο διήγημα  σελίδα 30,

" Προσαρμογή στο Φόβο "  αναφέρει σχετικάμε την  επιβαλλόμενη βιασύνη πάνω από την ανθρώπινη υπομονή. Βιασύνη να προσαρμοστεί το ανθρώπινο είδος σε μια ρομποτοποιημένη, αυτοματοποιημένη χωρίς συναίσθημα μορφή ζωής : " το πιο γρήγορον μέσον ο νους ", του φιλόσοφου, Θαλή του Μιλήσιου γράφει χαρακτηριστικά. Ο στόχος τους είναι το μυαλό,  είχε γράψει αργότερα η ποιήτρια και ηθοποιός,  Κατερίνα Γώγου σκέφτηκα συνδυαστικά. Στη σελ. 32 : "Ο πρώτος, ο Κώστας Καρυωτάκης ( έγραφε ), "όταν οι άνθρωποι θέλουν το Κακό του δίνουν όψη να αρέσει ". Ο άλλος, ο Γιώργος Λιάκος, " Στη γη ετούτη δε θα 'ρθεί ποτές ξανά η γαλήνη ". Πόσο διαχρονικές κι επίκαιρες οι παραπάνω ρήσεις-αποφθέγματα.

Παρακάτω περιγράφει ο συγγραφέας με ζοφερά χρώματα ψυχής και παρομοιάζει με βέλος αναγκαστικό πειθαναγκασμού την

 " Πανδημία ! ", το Κακό σε όλο του το μεγαλείο...Φόβος της ασθένειας, των  συνεπειών της ανθρωποκοινωνικοοικονομικά, φόβος του θανάτου.  Επιβολή της  Νέας Τάξης Πραγμάτων με ταχύτατες διαδικασίες κατά το " διαίρει και βασίλευε ". Βιβλική η Καταστροφή με μια Ανθρώπινη Κατάσταση Βαβέλ διεθνώς. Αποξένωση. Αποστειρώνει όνειρα στην αναμονή, σε εφεδρεία η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη. 

Πού πάμε ; θα μπορέσουμε ποτέ ν' αντιδράσουμε,  ν' αποδράσουμε ποτέ από αυτό το άψυχο Κοινωνικό τέλμα ;

Η μάσκα είναι δυνατόν κάποτε να πέσει ;

Θα αγωνιστούμε μέσα από άλογα και ένλογα μέσα ή όπως αναφέρει κάπου καθησυχαστικά όποιος πεθαίνει πετυχαίνει τη μεγάλη Φυγή από έναν αδυσώπητο σύγχρονο Κόσμο  και πληροί τα Σωκρατικά πρότυπα ;

Ίδωμεν..

Μια πλούσια πάντα σε πολυτονικό σύστημα καθαρή, ελληνική γραφή, με παρομοιώσεις, άριστο χειρισμό  του γραπτού λόγου γεμάτη συναίσθημα, αλήθεια και αίσθημα εντιμότητας,  σπάνιου φιλότιμου, ευγένειας απέναντι στον εαυτό του και στον αναγνώστη.

Νοσταλγός όχι του ροκ εντ ρολ μα μιας εποχής που όλα μύριζαν Ελλάδα, παράδοση, έρωτα, φιλία, τραπέζια με παρέες και μουσικές βγαλμένες από τη λαϊκή ψυχή κι όχι ψευτοκουλτουριάρικες φανφάρες. Με αγάπες και συναισθήματα διαρκείας κι όχι fast food.

Η γραφή του ξεκουράζει το μυαλό του αναγνώστη, τού μιλάει, νουθετεί λειτουργεί ως φίλτρο καθαρισμού, από την κάθε είδους τοξική βλακεία που μας πασάρουν, τα πουλημένα ΜΜΕ και το σύγχρονο αποτυχημένο αμερικανόφερτο life style. 

Τα βιβλία του χρήσιμο εργαλείο για την καλλιέργεια αυτόφωτων μυαλών, θα έπρεπε να τα διαβάσουν όλοι ! Μήπως και γίνει καλύτερος αυτός ο μάταιος, άδικος, ανόητος κι αδυσώπητος κόσμος. 

Kώστας Λιάκος, ένας κατά τη γνώμη μου από τους τελευταίους γνήσιους εναπομείναντες Νεοέλληνες Λογοτέχνες μέσα στον σωρό άπειρων ατάλαντων κατόχων πολυάριθμων βραβείων και ταλάντων ( τάλαντο : αρχαιοελληνικό  νόμισμα ).. 

Ένας ταπεινός αλλά σπουδαίος συνάμα ποιητής και συγγραφέας μα πάνω από όλα Άνθρωπος.

Με τιμή κι ένα Μεγάλο Ευχαριστώ,

Η φίλη σας

Ιωάννα Γ.  Χρυσάκη

23-1-2022