Κριτικό εντύπωμα της λογοτέχνιδας Ιωάννας Γ.Χρυσάκη για το πεζογράφημα του συγγραφέα-οικονομολόγου Γιώργου Σαρδέλη, "ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ", ΕΚΔΟΣΗ 2018

ΚΡΙΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΩΜΑ της  Ιωάννας Γ. Χρυσάκη για το αυτοβιογραφικό πεζογράφημα με αυτοτελή διηγήματα, " ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ", έκδοση 2018, του συγγραφέα-οικονομολόγου Γιώργου Σαρδέλη.

Παραστατικότατη, με παρομοιώσεις, προσωποποιήσεις ( βλ.παρακάτω Απόσπασμα, μιλάει με τη "λαλίστατη " βρύση του βουνού ), γνήσια η γραφή του συγγραφέα- οικονομολόγου και φίλου,  Γιώργου Σαρδέλη.

Η συχνή περιγραφή των πανέμορφων τοπίων φύσης σε συνδυασμό με τον καθάριο ψυχισμό του συγγραφέα αποδίδουν στον Αναγνώστη εικόνες, συναισθήματα, μηνύματα διαύγειας νου και το νόημα της Ύπαρξής μας τόσο ηχηρά ! 

Ο άνθρωπος είναι η φύση και η επαφή με τη φύση και με τα στοιχεία της ενδυναμώνουν πνεύμα και ψυχή ! 

Σ' ευχαριστώ για το κάτωθι όμορφο, βιωματικό, διδακτικό αυτό απόσπασμα Γιώργο, αλλά και για την ευγενική σου χειρονομία να μου χαρίσεις την " ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ " σου. Διαβάζοντας στο σύνολό του, το οδοιπορικό αυτό ζωής σου, αναγνώρισα αμέσως την αγάπη σου για τον τόπο σου την Νέα Αβώρανη Αιτωλοακαρνανίας, ειδικά το αγαπημένο σου Λιβαδάκι ( ορεινής Ναυπακτίας ), που απετέλεσε τον  πυρήνα του αυτοπροσδιορισμού σου, ως ατόμου τα ξέγνοιαστα καλοκαίρια, τη φύση, την οικογένεια ( τους προγόνους, πχ την πολυαγαπημένη σου γιαγιά Αγγελική ), την παράδοση με τα λαογραφικά της στοιχεία και κυρίως την αγάπη και την πίστη στον ελεύθερο Άνθρωπο -κατά τον Οδυσσέα Ελύτη  ( πρόλογος )- και τις δυνατότητές του να δημιουργήσει καλύτερες συνθήκες ζωής για εκείνον και τους απογόνους του. Είναι μια προσδοκία καθώς και αγωνία σου αυτή. Σ ευχαριστώ για το όμορφο δώρο, το βιβλίο σου " ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ ".

Κρατώ τη φράση που υπάρχει και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου σου : " δουλεύαμε για δύο... στη μοιρασιά δεν μας έμεινε τίποτα...λέγαμε ευχαριστώ στη ζωή ". 

Οι αναμνήσεις σου ζεστές και καθαρές περνούν με αμεσότητα στο αναγνωστικό κοινό και έχουμε κάτι κοινό ' βλέπαμε τη ζωή σαν κινηματογραφική ταινία κάνοντας μία κατόπιν ορθολογική, αντικειμενική ανασκόπηση. Η έννοια της ευγνωμοσύνης παντού διάχυτη από τα πρώτα χρόνια ζωής του Γιώργου Σαρδέλη, καθώς κινδύνεψε να φύγει πρόωρα από τη ζωή, όμως σαν γνήσιος αγωνιστής τα κατάφερε ! Σελ. 21 : " Ευγνωμονούμε κάθε τι που μας 

περιβάλλει ". Η φράση αυτή θα γλίτωνε πολλούς από την καρέκλα του ψυχιάτρου και την κατανάλωση άσκοπων ψυχοφάρμακων και ψυχοτρόπων ουσιών. Τόσο απλά και λιτά όπως η καταγραφή της ζωής και του μόχθου του συγγραφέα με απόρροια τη μόρφωση, την καλλιέργεια και την απόκτηση κυρίως παιδείας και σοφίας, μιας σοφίας, που ευτυχώς πρόθυμα μεταδίδει σε όλους εμάς τους μεταγενέστερους.

Τίποτα δεν αποκτάται χωρίς κόπο. Το ψωμί τότε είναι πιο γλυκό κι ο Άνθρωπος προετοιμάζεται έτσι, να ανταπεξέλθει σε όλες τις συνθήκες διαβίωσης.

Η "Ουράνια Πέτρα ", ( παρομοίωση )που συνήθιζε ο Γιώργος στα παιδικά,  νεανικά του χρόνια ν' ανεβαίνει και να κάθεται, ως άλλος Δίας στο θρόνο του ήταν η Αρχή, ο ακρογωνιαίος λίθος για το χτίσιμο μιας ισχυρής, άρτιας, δοτικής, τίμιας, ταλαντούχας προσωπικότητας. Επέλεξε το δρόμο του.. Το δρόμο της Αρετής κλείνοντας τ' αυτιά στις σειρήνες, με δύναμη ψυχής, θέληση, αισιοδοξία, σεβασμό και πίστη στις ανθρώπινες αξίες, στην αγάπη, στον εαυτό του και στον συνάνθρωπο, μέσω της προσφοράς έργου.

Γράφει στη σελίδα 191 στο απόσπασμα, ως κατακλείδα, " Ο Δρόμος μου..." : "Η κοινωνία είναι ένα καθρέφτισμα των συμπεριφορών  μας ". 

"Εάν μπόρεσα να βάλω ένα μικρό λιθαράκι για ένα καλύτερο αύριο θα είμαι ευτυχής..."

" Αυτός είναι ο δρόμος μου και αυτόν

 ακολουθώ ".

Ο επίλογος αντικατοπτρίζει με σαφήνεια την ευγενή, αλληλέγγυα πρόθεση-αυτοσκοπό του συγγραφέα, Γιώργου Σαρδέλη, ο οποίος είναι άνθρωπος που παραμένει αγνός και πιστός στις πατροπαράδοτες αρχές του - με διάθεση και αλτρουϊστική ματιά πάντα - μεταλαμπαδεύοντάς τις, μέσω της γραφής του με το όραμα ενός καλύτερου Αύριο, μιας ανώτερης ηθικά και πνευματικά Κοινωνίας. 

Με αγάπη και εκτίμηση, η φίλη σας,

Ιωάννα Γ. Χρυσάκη 

19-2-2022

                              ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Οι πρώτες εμπειρίες στο βουνό

“περπατούσα ανάμεσα στα ψηλά έλατα... "ένιωθα" μεγάλη παρέα γύρω μου”

Οι πρώτες μου αναπνοές στις βουνοκορφές, ευλογία ζωής. Μεγάλωνα στη φύση και είχα "μπολιαστεί " μαζί της. Ένιωθα τα πόδια μου να ριζώνουν με τα έλατα και να ψηλώνω μαζί τους.

Ψηλά από τα Βαρδούσια ξεπρόβαλλαν οι πρώτες ζωοδότρες χρυσές αχτίνες του ήλιου να ζεστάνουν την ανάσα μας, αφού πρώτα έπαιζαν το κρυφτούλι τους μέσα από πυκνά έλατα και τις ανήλιαγες υγρές πλαγιές.

Στην ευχάριστη και αναζωογονητική πρωινή περιπλάνηση στη Φύση δεν ήμουνα μόνος. Με συντρόφευε το μελωδικό ελατίσιο θρόισμα, το κελάδισμα του πετροκότσυφα, οι βρυσούλες που πετούσαν το κρυστάλλινο νερό τους, οι βερβερίτσες με τα ανάλαφρα χορευτικά τους πάνω στις καρυδιές να “κλέβουν” την τροφή τους, οι πέρδικες καμαρωτές και περήφανες να κάνουν την πρωινή τους βόλτα και τα μικρά άγρια ζωάκια να κρυφοκοιτάζουν περίεργα.

Άλλοτε “έπαιζα” με τον αντίλαλό μου φωνάζοντας δυνατά στην απέναντι πλαγιά. Ήθελα να ακούσω την ηχώ της ψυχής μου, να μιλήσω και να παίξω μαζί της. Την άκουγα να χάνεται στη ρεματιά, να ακούγεται ψηλά στη βουνοπλαγιά, να παίζει και να χαίρεται μαζί μου, σαν να μου λέει ... έλα να με βρεις και στο τέλος να επιστρέφει χαμογελαστή και να φωλιάζει σβήνοντας η ηχώ της μέσα μου.

Έκλεινα για λίγο τα μάτια και συνειδητοποιούσα, ότι η “ζωή είναι μια αντανάκλαση αυτών που κάνεις, ό,τι δίνεις παίρνεις και όσο καλύτερος γίνεσαι τόσο και ανταμείβεσαι”.

Ο ήλιος ανέβαινε όλο και πιο ψηλά, σημάδι ότι πλησιάζει η ώρα της επιστροφής. Αλλά όχι, μια στάση ακόμα. Μια βρυσούλα μού φώναζε από μακριά κάνοντας πολύ θόρυβο πετώντας το κρυστάλλινο νερό της. Ήθελε λίγη παρέα για να πει τα δικά της. Δεν της χαλούσα το χατίρι και πήγαινα κοντά της.

Με δρόσιζε στο πρόσωπο και από το στόμα της μου έσβηνε τη δίψα με το αθάνατο νερό της. “Καθόμουν πλάι της και τα κρυστάλλινα νερά της ανάβλυζαν τώρα πιο γρήγορα σαν να ήθελε να προλάβει να μου πει όλα της τα νέα. Την άκουγα με προσοχή και ανανεώναμε το ραντεβού μας για την επόμενη φορά”.

Κατάθεση Ψυχής - Γιώργος Σαρδέλης